ขี้แมลงวัน หมายถึง น. จุดดําเล็ก ๆ ที่ขึ้นตามร่างกาย, ราชาศัพท์ว่า พระปิลกะ.
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่งในพวกจันอับ.
(สํา) ก. ขี้เหนียว, ตระหนี่เหนียวแน่น.
น. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ฝิ่น ก็เรียก. ว. ติดฝิ่น.
ว. มักร้องไห้บ่อย ๆ, ใจน้อย.
น. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้ลม หรือ รังแค ก็เรียก.
(สํา) ก. ทําผิดเอง แล้วกลับโทษผู้อื่น.
น. เรียกผ้าเก่าที่ใช้เช็ดถูเป็นต้น. ว. ไม่สวย, ไม่งาม, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ขี้เหร่ เป็น ขี้ริ้วขี้เหร่.